تأثیر شکستگی استیلویید اولنا همراه با شکستگی‌های خارج مفصلی دیستال رادیوس بر حرکات چرخشی مچ

پیش‌زمینه: از آنجا که شکستگی‌های دیستال رادیوس شایع‌ترین شکستگی‌های ارتوپدی می‌باشند و یکی از عوارض شایع آنها محدودیت حرکتی در چرخش مچ و ساعد است، تعیین عوامل همراه با این محدودیت حرکتی اهمیت دارد. هدف از این مطالعه یافتن عوامل مؤثر بر کاهش حرکت چرخشی مچ دست و ساعد در مواردی است که شکستگی خارج مفصلی دیستال رادیوس همراه با شکستگی استیلویید اولنا باشد.مواد و روش‌ها: در یک بررسی آینده‌نگر مورد ـ شاهدی، ۴۷ بیمار (۲۰ مرد و ۲۷ زن) با شکستگی خارج مفصلی دیستال رادیوس از اسفند ۸۴ تا دی ۸۵ مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۷/۳۲± ۵۴ سال (۶۹-۴۴ سال) و مدت زمان پیگیری 6 ماه بود. بیماران در فواصل مشخص پس از درمان معاینه و در پایان دوره پیگیری، حرکات چرخشی مچ و ساعد آنان اندازه‌گیری شد. نتایج قبل و بعد از عمل مقایسه شدند.یافته‌ها: ۲۳ بیمار در گروه ۱ (استیلویید اولنا سالم) و ۲۴ نفر در گروه ۲ (استیلویید اولنا شکسته) دوره پیگیری را به پایان رساندند. در این زمان میانگین محدودیت سوپیناسیون مچ و ساعد در گروه ۲ (۲۵/۴۴) به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه ۱ (۸/۹۱) بود (۰/۰۵> p).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد همراهی شکستگی خارج مفصلی دیستال رادیوس با شکستگی استیلویید اولنا حداقل در کوتاه مدت باعث محدودیت حرکت سوپیناسیون در مچ و ساعد می‌شود، اگرچه به‌سادگی نمی‌توان در مورد مکانیسم این پدیده و اهمیت بالینی آن توضیح داد.